راهنمای شناخت و خرید دوچرخه توریستی
اگر در مورد دوچرخه توریستی و خرید آن نیاز به اطلاعات دارید با این مقاله اطلاعات جامعی در مورد دوچرخه توریستی کسب کنید
اخیراً دوچرخه توریستی به عنوان یک سبک تخصصی در دوچرخه سواری استقامتی مطرح شده که روز به روز طرفداران بیشتری در بین دوچرخه سواران و حتی گردشگران یا همان توریست‌ها پیدا می‌کند. دوچرخه توریستی نامی تقریبا جدید با توجه به نیاز برخی توریست‌ها و دوچرخه سواران با دیدگاه تفریحی و جهانگردیست که بیشتر به جنبه تفریح و لذت بردن از دوچرخه سواری در کنار جهانگردی توجه دارد و در حال توسعه به سرعت بالایی است. هر چند در اکثر مواقع تفاوتی بین دوچرخه شهری و دوچرخه توریستی قابل تصور نیست لیکن باید این دو دوچرخه را در برخی موارد مجزا دانست. اما اگر شما تمایل به ورود به این رشته مهیج از دوچرخه سواری را داشته باشید نیاز به اطلاعات دقیق و تخصصی در مورد دوچرخه توریستی دارید تا بتوانید به درستی بهترین محصول را متناسب با نوع دوچرخه سواری خود انتخاب نمایید، پس ما در این مقاله به صورت جامع و فراگیر شما را با دوچرخه توریستی و ملاحضات مربوط با آن آشنا می‌سازیم.
از کودکی هر چه بزرگتر می‌شدیم همه چیز پیچده‌تر، دقیق‌تر و تخصصی‌تر می‌شد! یکی از وسایلی که همراه با رشد ما در هر دوره شکل جدید و پیشرفته‌تری را به خود می‌گرفت دوچرخهها بودند. اولین دوچرخه‌هایی که سوار می‌شدیم فقط رکاب بود و ترمز و .. ! کم کم در سنین بالاتر که نیاز ما در رفت و آمدها بیشتر می‌شد و گاهی باید از شیب‌های تند بالا و پایین می‌رفتیم به سراغ نوع دیگری از دوچرخه یعنی دوچرخه‌های دنده‌ای رفتیم! و توانستیم نیاز خود به رفت و آمد در مسیرهای جدیدی که تازه در آنها شروع به رکاب زدن کرده بودیم را برطرف کنیم.
شاید این اولین تجربه‌ای بود که به خوبی درک کردیم که دوچرخهها، متناسب با شرایط گوناگون باید ویژگی‌های خاصی را در خود داشته باشند و چنانچه ویژگی‌های مورد نظر در آنها لحاظ نشود وسیله‌ای محدود است که برای انجام بسیار از امور باید آن را به گوشه‌ای گذاشته و مثل بقیه افراد به امورات خود مثلا سفر و یا کوهنوردی بپردازیم!
سفر؟ کوهنوردی؟ دوچرخه سواری!؟
دقیقا داستان از اینجا شروع می‌شود، با آنکه با دوچرخه دنده‌ای رکاب می‌زدیم اما هنوز خیلی کارها بود که ما توانایی انجام آنها را نداشتیم! بنابراین اضافه شدن دنده‌ها نیز پایان ماجرا نبود و گویا مولفه‌های دیگری نیز برای تحقق تمامی نیازها و توقعاتی که از دوچرخه داریم، لازم است. زمانی برایمان سوال بود که فلان شخص چگونه با دوچرخه به کوهستان می‌رود درحالی که ما وقتی شیبی معمولی را با دوچرخه رکاب می‌زنیم به نفس نفس افتاده و دیگر توان ادامه دادن را نداریم! یا چگونه شخصی مسافت‌های طولانی را با دوچرخه پشت سر می‌گذارد؟!
حالا بیایید کمی تخصصی تر به مسئله نگاه کنیم، اگر محدوده‌ای که با دوچرخه خود در آن رکاب می‌زنیم از چند خیابان و محله نیز فراتر رود و ما بخواهیم مسافت بین چند شهر و یا حتی چند کشور را بپیماییم، دوچرخه ما چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟ برای پاسخ به این سوال نکات مختلفی را باید مورد بررسی قرار دهیم:
معرفی دوچرخه توریستی
وقتی تصمیم جدی به انجام سفری را می‌گیریم اولین مورد بستن چمدان وسایلمان است! حتی اگر این سفر چند روز بیشتر نباشد! باید توجه داشت که سایکل توریست‌ها هم یک مسافر هستند، آن هم مسافرانی که روزها و هفته‌ها و حتی شاید ماه‌ها در حال رکاب زدن و دوچرخه سواری در مسافت‌های طولانی بین شهری و بین کشوری باشند! زمانی شما فقط برای مسافت‌های درون شهری از دوچرخه شهری تخصصی استفاده می‌نمایید و زمانی برای مسافرت با دوچرخه به یک دوچرخه تخصصی‌تر نیاز دارید، در چنین شرایطی سایکل توریست با آنکه یک دوچرخه سوار است و طبیعت دوچرخه سواری این است که برای حفظ تعادل و سهولت در رکاب زدن از اجسام سنگین، خالی باشد، اما او ناچارا باید وسایل زیادی را جهت تامین نیازهای سفر طولانی خود، به همراه داشته باشد.
سایکل توریست برای حمل وسایل خود از خورجین‌های دو طرفه‌ای که هم در بخش جلویی و هم در بخشی عقبی دوچرخه قرار می‌گیرد استفاده می‌کند، بنابراین دوچرخه سایکل توریست علاوه بر داشتن جای مناسب جهت قرار دادن خورجین باید از ویژگی حمل بار یا load carring برخوردار باشد، یعنی علاوه بر سبک بودن باید داری استحکام بدنه نیز باشد. معمولا بر روی دوچرخه توریستی، میله‌ی مخصوص خورجین یا همان ترکبند تعبیه شده است اما در صورتی که دوچرخه توریستی شما این میله را نداشت می‌توانید آنرا جداگانه تهیه کنید و بر روی دوچرخه خود نصب کنید!
اما آنچه گفتیم فقط یکی از مشخصات ظاهری معمولی برای یک دوچرخه توریستی بود. این دوچرخهها شامل برخی خصوصیات منحصر بفرد در طراحی فریم (از لحاظ هندسه طراحی و محل قرار گیری قطعات)، سیستم دنده، سیستم ترمز و حتی سیستم تعلیق هستند که در ادامه به آنها می‌پردازیم.
ملاحضات مربوط به فریم دوچرخه توریستی
فریم دوچرخه توریستی از دو بعد قابل بررسی است، اول طراحی و دوم متریال مورد استفاده در ساخت فریم، بنابراین در ادامه به بررسی این موضوع می‌پردازیم:
طراحی فریم دوچرخه توریستی
از آنجا که دوچرخه توریستی در راسته دوچرخه‌های سرعتی استقامتی محسوب می‌شود پس نیاز به تولید گشتاور بالا دارد تا دوچرخه سوار به راحتی بتواند در مسیرهای طولانی به سواری بپردازد. به همین منظور فریم دوچرخه توریستی از زاویه پیشانی تندتر به گونه‌ای که چرخ جلو به تنه نزدیک شود (تا حد ممکن نزدیک به عمود بر زمین) طراحی می‌شود و به صورت کلی تمام زوایای در فریم حاده‌تر وبوده و طول‌ها کمتر می‌شود به گونه‌ای که دوچرخه توریستی طول کمتری نسبت به دوچرخه کوهستان یا دو منظوره دارد و بطور کلی آیرودینامیک‌تر است.
متریال مورد استفاده در ساخت فریم دوچرخه توریستی
فریم دوچرخه از آن جهت که قسمتی اصلی هر دوچرخه را تشکیل می‌دهد و دوچرخه زمانی به وجود می‌آید که فریمی در کار باشد بسیار مورد توجه و اهمیت است و طراحی جنس به کار رفته در تولید آن با کارایی دوچرخه رابطه مستقیم دارد؛ هر چه طراحی فریم دقیق‌تر و اصول‌تر باشد بازدهی و راندمان دوچرخه بیشتر خواهد بود و از سمت دیگر هر چه جنس بدنه سبکتر باشد دوچرخه سوار سریع‌تر و راحت‌تر می‌تواند سرعت بگیرد و برعکس.
به طور معمول جنس فریم دوچرخه در چهار نوع است که عبارت‌اند از آلومینیوم، فولاد، تیتانیوم و کربن که هرکدام مزایا و معایبی دارند که به آنها خواهیم پرداخت:
فریم کربنی:
اگر در کلامی خلاصه‌وار و ساده بخواهیم کربن را معرفی کنیم باید بگوییم که بر خلاف آلومینیوم، تیتانیوم و فولاد که آلیاژ هستند، کربن الیاف بوده و ساختار کربنی از فشرده شدن الیاف های کربنی به وجود می آید؛
یک تنه کربنی تقریبا در همه موارد از تنه آلومینیومی سبکتر است و وقتی صحبت از نسبت قدرت به وزن به میان می‌آید مواد کمی می‌تواند به خوبی فیبر کربن باشند، البته لازم به ذکر است که همه کربن‌ها مانند هم نیستند و دارای گریدهای مختلف می‌باشند و وزن تنه کربنی با استاندارد پایین بیشتر از یک تنه آلومنیومی سطح بالا است؛ اما در مقایسه‌ی بهترین فریم کربنی با بهترین فریم آلومینیومی باید بگوییم: فریم کربنی سبکتر و سخت‌تر با رفلکس کمتری از آلومینیومی است.
نگرانی از بدنه کربن:
استحکام فیبر کربن از فولاد بیشتر است و با آنکه پس از آسیب دیدن به راحتی قابل ترمیم است و در صورتی که ترمیمی صحیح و اصولی داشته باشد قسمت آسیب دیده قابل تشخیص نیست، با این وجود دوچرخه سواران نسبت به آسیب دیدن بدنه کربنی گران قیمت خود نگران هستند، حال که صحبت قیمت به میان آمد باید بگوییم قیمت دوچرخه‌های کربنی به صورت معنا داری بالاتر دوچرخه‌های آلومینیومی می‌باشد.
فریم کربنی برای چه کسانی مناسب است:
این دوچرخه برای دوچرخه سوارهای حرفه‌ای و ورزشکارنی که به صورت جدی و در رده‌های بالا تمرین می‌کنند، مناسب است و برای سایکل توریستان شاید لازم باشد متناسب با مسیرهایی که می‌رود تصمیم بگیرد که از این بدنه استفاده کند یا نه! و البته در هر مرحله برای تهیه دوچرخه مشورت با کارشناسان مربوطه ضروری و لازم است به ویژه جهت مصارف خاص.
فریم فولادی:
وزن سنگین دوچرخه‌های فولادی در مقایسه با انواع دیگر موجب کاهش تقاضا نسبت به این نوع از دوچرخه شده است! وجود وزن سنگین در بدنه دوچرخه فولادی یک عیب محسوب می شود اما با این وجود شاید برای افراد سنگین وزن مناسب باشد؛ علاوه بر این، این نوع از دوچرخه در برابر زنگ زدگی مقاومت کمی دارد در نتیجه برای محیط های ساحلی و مرطوب مناسب نیست.
فریم آلومینیومی:
دوچرخه با بدنه‌های آلومینیومی را می‌توان به لحاظ کارایی، بین بدنه‌های کربن و فولادی قرار داد، این آلیاژ از فولاد سبکتر و از کربن سنگین‌تر است و از معایب کمی برخوردار است؛ آلومینیوم در مقابل شکستگی بر اثر فشار ضربه و گشتاور ایجاد شده در اثر آن، از فولاد قوی‌تر و از کربن ضعیف‌تر است و در مورد جذب فشارهای وارده نیز از فولاد قوی‌تر و از کربن ضعیف‌تر است.
دوچرخه با فریم آلومینیوم برای چه کسانی مناسب است:
در مجموع ایده‌آل‌ترین انتخاب برای یک دوچرخه سوار غیر حرفه‌ای خرید دوچرخه آلومینیوم می‌باشد و اگر تصمیم دارید از دوچرخه به عنوان حمل و نقل، ورزش، ماجراجویی و یا سفر استفاده کنید، بدنه آلومینیومی می تواند انتخاب خوبی برای شما باشد؛ در عین حال باز هم می‌گوییم در هر مرحله مشورت با کارشناسان مربوطه پیرامون نحوه استفاده شما از دوچرخه امر مهم و ضروری می باشد.
ما سعی کردیم اطلاعات کامل در مورد انواع سبک‌های دوچرخه در راهنمای جامع خرید دوچرخه ارائه کنیم تا شما بتوانید با دید کامل نسبت به شناخت انواع دوچرخه تصمیم گیری کنید.
استحکام بدنه دوچرخه توریستی
حالا در نظر بگیرید که سایکل توریست به دنبال دوچرخه توریستی مستحکم رفته تا پس از افزودن امکانات خود بر روی بدنه آن و پیمودن مسیر طولانی دچار نقص فنی نشود اما او توجهی به سبک بودن دوچرخه توریستی نداشته است! اکنون وزن سنگین دوچرخه از یک طرف و امکانات سایکل توریست از طرفی دیگر آنچنان فشاری را بر سایکل توریست وارد می کند که او از ادامه سفر صرف نظر می‌کند و نیز چنانچه او سبک بودن دوچرخه را بدون توجه به استحکام شاخصه انتخاب خود قرار دهد احتمالا دوچرخه به مقصد نرسیده و سایکل توریست برای برگشت با وسیله نقلیه به غیر از دوچرخه خود باید برگردد.
بنابرآنچه گفته شد استحکام دوچرخه توریستی از آن جهت است که سایکل‌توریست می‌خواهد مسافت‌های طولانی را با آن بپیماد و علاوه بر وزن خود باید مقداری امکانات هم بر روی آن قرار دهد! در چنین وضعیتی دوچرخه نباید به گونه‌ای باشد که زود فرسوده و مستهلک شود سبک بودن دوچرخه توریستی از دو منظر قابل توجه است:
اول: قرار است با این دوچرخه مسافت‌های طولانی و صعب العبوری پیموده شود، پیمودن این مسافت‌ها به طور طبیعی سایکل توریست را خسته خواهد کرد، دیگر جای آن نیست که دوچرخه هم به جهت وزن زیادش بر خستگی او بیفزاید
دوم: سایکل توریست از آنجهت که مسیری طولانی را آعاز کرده است، ناچار است تا امکانات قابل توجهی را با خود حمل کند و این امکانات در کنار هم وزن قابل توجهی رو برای سایکل توریست به وجود می‌آورند! در چنین شرایطی دوچرخه توریستی خوب، دوچرخه‌ای است که وزن اضافی بر دارنده خود تحمیل نکند، برای این منظور بهتر است از دوچرخه با جنس بدنه کرین و تیتانیوم و در مرتبه بعد از دوچرخه‌های آلمینیومی استفاده کرد.
سیستم دنده دوچرخه توریستی
همانطور که قبلا اشاره شد در یک دوچرخه توریستی به سبب پیمودن مسافت بالا و نیاز به سرعت از فریم اختصاصی استفاده می‌شود، اما این تمام نیاز دوچرخه را به سرعت بالاتر برطرف نمی‌کند. استفاده از سیستم دنده با ویژگی خاص در دوچرخه توریستی منظور و هدف را کامل می‌کند. سیستم سرعت در این نوع دوچرخه باید با طبق‌های بزرگ با دندانه بیشتر به جهت ایجاد گشتاور بالا همانند دوچرخه کورسی بوده و از طرفی برای پیمودن مسیرهای سربالایی با خودروهای عقب معقول باشد تا یک دوچرخه سوار سایکل توریست به راحتی به خواستی اصلی خود یعنی سرعت و گشتاور در کنار هرزگرد برای مسیرهای ناهموار یا سربلایی دست یابد.
سیستم ترمز دوچرخه توریستی
در مورد این ویژگی از دوچرخه توریستی به سبب نوع استفاده و کاربرد این سبک دوچرخه اصولا از ترمزهای دیسکی از نوع مکانیک و یا هیدرولیک استفاده می‌شود و کمتر شاهد استفاده از ترمز لقمه‌ای هستیم. قاعدتا ترمزهای دیسکی از قدرت توقف بالاتری برخوردار است و برای یک دوچرخه سایکل توریست حتی ترمز دیسک مکانیک کافی خواهد بود.
سیستم تعلیق دوچرخه توریستی
در این مورد کمی شاهد مناقشه هستیم، از یک سمت به دوچرخه‌ای با حداقل هدر رفت انرژی در هنگام پدال زدن نیاز داریم پس می‌بایستی از سیستم تعلیق صرف نظر کنیم و به سمت دوچرخه‌ای که کاملا خشک همانند دوچرخه کورسی باشد حرکت کنیم و از طرفی به سبب آنکه سایکل توریست در مسیرهای ناهمواری نیز تردد دارد پس به کمک فنر نیاز دارد. بنابراین در این سبک دوچرخه فقط از سیستم تعلیق در دوشاخ جلو آن هم با بازی حداقل استفاده می‌شود و یا حتی با طراحی اختصاصی از دوشاخ خشک و بدون کمک فنر اما با راحتی مورد نیاز به سبب طراحی حرفه‌ای استفاده می‌گردد.
ویل ست (چرخ) در دوچرخه توریستی
بازهم به سبب نیاز به ایجاد گشتاور بالا در دوچرخه توریستی از چرخ‌های 700 یا اصطلاحا سایز 28 استفاده می‌شود به همین سبب گاهی به آنها دوچرخه 28 هم می‌گویند. علاوه بر این از تایرهای با سطح تماس کم به جها ایجاد حداقل اصطکاک استفاده می‌شود.
دوچرخه توریستی به زبان ساده حال در یک بیان ساده باید بگوییم دوچرخه توریستی دوچرخه‌ای است که با برخورداری از یک فریم اختصاصی و در عین حال مستحکم که جهت بارگزاری لوازم مورد نیاز بهینه شده است، همچنین به سیستم سرعت با خاصیت ایجاد گشتاور بالا و در عین حال مناسب برای پدال زدن در مسیرهای سربالایی تجهیز شده است ، این دوچرخه با کمترین میزان تعلیق تا حد امکان و حتی بدون سیستم تعلیق تولید و عرضه می‌شود
مقایسه دوچرخه توریستی با دیگر انواع دوچرخهها
حالا برای درک بیشتر ویژگی‌های دوچرخه‌های توریستی می‌خواهیم آنها را با انواع دوچرخهها مقایسه کنیم!
حتماً تا کنون تصاویری از یک مسابقه دوچرخه سواری جاده‌ای را تماشا کرده اید دوچرخه‌های دوچرخه سواران به گونه ای طراحی شده است که در اکثر مواقع به روی آن خم هستند تا بتوانند با سرعت بیشتری رکاب بزنند اما سایکل توریست‌ها نیازی به این سرعت بسیار بالا در حد دوچرخه کورسی ندارند و دوست دارند به راحتی و با خیال آسوده بر روی صندلی دوچرخه خود نشسته و از دیدن مناظر طبیعت، لذت ببرند و این راحتی برای سایکل توریست زمانی به وجود می‌آید که بر خلاف دوچرخه مسابقه، از زین‌ها پهن و باکیفیت در آن استفاده شود! در نظر بگیرید شخصی بخواهد با دوچرخه جاده سفر را شروع کند برای این منظور باید قدری بر روی دوچرخه خم باشد! آیا بدن انسان برای طولانی مدت تحمل چنین حالتی را دارد! همچنین صندلی دوچرخه جاده ای به گونه ای است که اگر دوچرخه سوار خواست برای خم شدن بیشتر به سمت جلو خیز بردارد و خم شود بتواند پاهای خود را به راحتی جمع کند! در حالی که سایکل توریست می خواهد به راحتی بر روی صندلی خود در حالت عمود نشسته و محیط پیرامون خود را تماشا کند! سایکل توریست ویژگی راحتی در نشستن، آن هم برای مدت طولانی را با تهیه زین‌های پهن به دست می‌آورد و همین ویژگی راحتی در نشستن باعث شده است تا سایکل توریست ها به سمت زین های چرم و با کیفیت کشانده شوند.
در دوچرخهها توریستی لوله عمود دوچرخه قدری کوتاه‌تر طراحی شده است تا سایکل توریست، عمودتر بنشیند همچنین لازم به ذکر است این نوع دوچرخه بر روی بدنه خود معمولا دو جایگاه برای قمقمه دارد!
حالا در نظر بگیرید می‌خواهید منطقه کوهستانی را با دوچرخه‌ای بپیمایید این دوچرخه چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟
در مراتع کوهستانی ما با سطوح ناهموار، خاکی و به همراه سنگ‌ها و سنگلاخ ها مواجه می‌شویم! در چنین شرایطی تایر دوچرخه ما نباید به گونه‌ای باشد که مسیرگریز باشد، برای این منظور دوچرخه باید از تایرهای پهن‌تر برخوردار باشد تا هم آسیب پذیری آن کمتر شود و هم به جهت زیاد شدن سطح تایر و درنتیجه افزایش اصطکاک مقاومت آن در قرار گرفتن در مسیرها بیشتر می‌شود، حالا اگر ما بخواهیم در مسیرهای جاده رکاب بزنیم بر خلاف کوهستان، باید از دوچرخه ای با تایر باریک که کاهش اصطکاک و افزایش سرعت را به همراه دارد استفاده کنیم، اکنون این دو دسته از تایرها را شناخته به دوچرخه‌های توریستی بر می‌گردیم، تایر دوچرخه‌های توریستی حد وسط این دو تایر هستند به عبارت دیگر دوچرخه توریستی نه برای سرعت طراحی شده و نه برای پیمودن مسافت صعب‌العبور کوهستانی! پس نه آن سطح مقطع کم برای سرعت بالا را نیاز دارد و نه سطح مقطع بالا برای استقامت در مراتع کوهستانی! عرض تایر دوچرخه‌های توریستی چیزی حدود ۴۵ میلی‌متر می‌باشد که در دوچرخه کوهستان و جاده به ترتیب بیشتر و کمتر از این مقدار می‌باشد.
همچنین نکته دیگری در تایرها مورد توجه است و مانند اندازه تایر در اصطکاک نقش دارد عاج تایرها است که در تایرهای مربوط به کوهستان علاوه بر ضخامت تایر از عاج‌های بیشتری برخوردار هستند و مقدار این عاج‌ها در دوچرخه‌های توریستی کمتر است زیرا سایکل توریست، بیشتر بروی زمین مسطح و جاده حرکت می‌کند و حرکت دوچرخه او باید روان‌تر باشد تا فشار کمتری بر او وارد شود.
بر خلاف دوچرخه‌های مسابقه و کوهستانی که تفاوت‌های جدی ای با دوچرخه‌های توریستی داشتند در مقایسه دوچرخه توریستی با دوچرخه‌های شهری باید بگوییم که تفاوت چندانی بین این دو چرخه نیست! و هر دو دوچرخه‌هایی هستند که نه برای محیط‌های کوهستانی و نه برای مسابقه طراحی شده‌اند! شباهت این دو دوچرخه تا آن حد است که بعضی این دو را یک نوع دوچرخه دانسته‌اند با این تفاوت که برای مصرف توریستی قطعاتی را باید به آن افزود و همچنین باید بگوییم برای مصرف توریستی توجه به وزن آن اهمیت بیشتری نسبت به دوچرخه‌های شهری دارد!
شاخصه‌های انتخاب دوچرخه توریستی
شاخصه اول: شاخصه اول برای انتخاب دوچرخه توریستی همانطور که در متن به آن پرداخت شد، طراحی اصولی و دقیق آن می‌باشد و البته ما باید حواسمان باشد که این کم شدن وزن همراه با ضعف در استحکام بدنه نباشد به بیان دیگر شاید سخن صحیحی نباشد که بگوییم شاخصه دوم انتخاب دوچرخه توریستی، استحکام است، چرا که این دو ویژگی آنگاه که در هم تنیده باشند و یکدیگر را همراهی کنند، ما می‌توانیم بر اساس آنها بگوییم: که این یک دوچرخه خوب برای مسافرت است و هرگز سبک بودن، بدون وجود استحکام، و استحکامی که منجر به سنگین شدن شود، مولفه‌های خوبی برای دوچرخه‌های مسافرتی نیستند! بلکه هر یک به تنهایی معضلی برای سایکل توریست خواهند بود که ممکن است موجب در راه ماندن او شود.
شاخصه دوم: شاخصه دوم توجه با تایرها می‌باشد که باید حد واسط بین تایر کوهستان و جاده یعنی چیز حدود 45 میلی‌متر باشد، پیرامون این شاخصه در متن اصلی به تفصیل پرداختیم.
شاخصه سوم: شاخصه سوم توجه به ترمزها است که در دوچرخه‌های توریستی حالتی دیسکی را به شما توصیه می‌کنیم و این توجه را به شما می‌دهیم که در دوچرخه‌های مدرن از ترمز دیسکی استفاده شده است.
شاخصه چهارم: شاخصه چهارم، دنده‌هایی هستند (از 24 تا 27 دنده وجود خواهد داشت) که در دوچرخه‌های توریستی به کار رفته اند. برای استفاده بهتر است ترکیبی از مدل‌های کوهستان و کورسی باشد تا در شرایط مختلف و مربوطه مورد استفاده قرار گیرد.
شاخصه پنجم: شاخصه پنجم، زین این نوع دوچرخه است که همانطور که به تفصیل به آن پرداختیم باید پهن باشد تا سایکل توریست بتواند به راحتی ساعت‌های طولانی رو بر روی آن بنشیند و با خیالی آسوده از فشارات احتمالی به تماشای مناظر اطراف خود بپردازد و خوب است که جنس زین از چرم باشد.
شاخصه ششم: شاخصه ششم دارا بودن از ظرفیت‌های حمل بار که در قسمت جلو و عقب دوچرخه تعبیه می‌شود و دارا بودن قسمت مربوط به قمقمه که معمولا در این دوچرخهها دو جایگاه برای آب قرار داده می‌شود.
شاخصه هفتم: شاخصه هفتم که از ملزومات دوچرخه‌های توریستی است، و توجه به آن مفید است، سیستم تعلیق می‌باشد، که در صورت آسیب دیدن، تعمیر آن کمی دشوار است! البته در صورتی که سفر شما به شهرها و کشورهای پیشرفته باشد جای نگرانی نیست این مسئله زمانی می‌تواند نگران کننده باشد که مقصد شما مناطق محروم باشد؛ از این جهت خوب است در ابتدای خرید دوچرخه به این مسئله توجه نمایید تا سیستم تعلیق دوچرخه شما از وضعیت خوبی برخوردار باشد.
برخی از برترین برندها در تولید دوچرخه توریستی
اگر بخواهیم به صورت مختصر به بعضی از برندهای دوچرخه جهان اشاره کنیم می‌توانیم از برندهای: GIANT به یک تولید کننده تایوانی است که بزرگترین تولید کننده دوچرخه جهان است و در سال 1972 توسط کینگ لیو آغاز به کار کرد؛ دوچرخه جاینت از بهترین و با کیفیت‌ترین محصولات دوچرخه در جهان محسوب می‌شود .شرکت جاینت در تایوان، هلند و چین دارای تولید است و در سال 2014 در بیش از 12000 کشور و در بیش 12000 فروشگاه، محصولات خود را ارائه میداد!
از دیگر برندها می توان به برندهای: TREK , SPECIALIZEO , SCOTT , CANNONDALE اشاره نمود که پرداختن به آنها بحث مفصلی را میطلبد که از حوصله این نوشتار خارج است؛ در ادامه به معرفی چند نمونه از برندهای ارائه دهنده ی دوچرخه‌های توریستی خواهیم پرداخت.
دوچرخه توریستی کلاسیک TOUR ، تور: برای نمونه از دوچرخه‌های توریستی می توانیم به دوچرخه توریستی کلاسیک که نمونه ای سنتی از این نوع دوچرخه است، اشاره کنیم، این دوچرخه بدنه ای فولادی و زینی چرمی دارد.
دوچرخه توریستی ADVENTURE ادونچر : برای ساخت این دوچرخه از انواع مختلف مواد مانند: کربن سبک، فولاد و آلیاژهای مدرن استفاده شده است؛ این دوچرخه داری ویژگی انعطاف پذیری می‌باشد به این معنا که شما می‌توانید مناسب با شرایط گوناگون، چرخ ها و گلگیرها را عوض کرد.
نتیجه گیری:
اکنون نوبت شما است! کاغذ را بردارید و بر روی آن بنویسید که چه مسیرهایی را می‌خواهید رکاب بزنید؟ مسیر مورد نظرتان چه ویژگی‌هایی دارد؟ مسافرت شما چه مدت به طول می‌انجامد؟ و چقدر این کار را می‌خواهید انجام بدهید، آیا در حد آن است که سفر با دوچرخه را تجربه کنید یا برنامه همیشگی‌تان است و می‌خواهید به عنوان یک برنامه همیشگی رو آن برنامه بچینید؟ چه مبلغی را می‌خواهید برای این منظور هزینه کنید؟ و سوالات دیگری که بر حسب نیازتان احتمالا به ذهنتان خطور می‌کند!
سوال‌ها را تا آنجا که می توانید پاسخ دهید و به سراغ یک کارشناس بروید و از او بخواهید که شما را در این مسیر یاری کند؛ حتی اگر در پاسخ به سوالات دچار مشکل بودید به سراغ کارشناسان و مربیان این امر بروید و از آنها بخواهید مسیری را مطابق با نیاز شما برایتان ترسیم کند و هرگز بی گدار به آب نزنید در آخر خوب است به این نکته هم اشاره کنیم که برای پیمودن یک مسیر طولانی فقط به دوچرخه مناسب نیاز ندارید بلکه خود شما از همه مهمتر هستید و باید از شرایط جسمی مطلوب و سلامت جسمی و گوارشی برخوردار باشید! برای این منظور نیز می توانید از مربیان مربوطه کمک بگیرید و زیر نظر آنان برنامه ای را شروع کنید.
جالب بود.. فکر نمیکردم دوچرخه ها انقدر تنوع دارن.. مرسی
خیلی دوچرخه های جالبی هستند و واقعا برای استفاده داخل شهر و بیرون شهر عالین. من چندین مرتبه دوچرخه دوستم که از همین سبک هست رو استفاده کردم جدا عالی بود.