اهمیت دردها و آسیب دیدگی‌ها در دوچرخه سواری
دردها و آسیب دیدگی‌ها در دوچرخه سواری چقدر مهم هستند؟ آیا با هر آسیب دیدگی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
دوچرخه سواری نوعی حمل و نقل ارزان و راحت با تاثیرات محیطی بسیار کم و یک فعالیت بدنی لذت‌بخش برای تمام سنین است که می‌تواند سلامت جسمی و روحی شما را بهبود بخشد. همچنین رکاب‌زدن یک فعالیت ملایم است که در صورت اجرای صحیح، عضلات را بدون فشار به مفاصل زانو و مچ پا تقویت می‌کند. در مجموع دوچرخه سواری برای تناسب اندام و بهبود عملکرد قلب و عروق مفید است که به معنای کاهش خطر حمله قلبی و سکته است، اما احتمال بروز صدمات جسمی در نتیجه مستقیم دوچرخه سواری یا در تصادفات نیز وجود دارد که در ادامه به آنها می‌پردازیم. وقتی که شما بیشتر از میزان قدرت بدنی به خودتان فشار می‌آوریم و رکاب می‌زنید، بدن شما تحت تاثیر استرس و فشار بیشتری قرار خواهد گرفت. هر چند شما ممکن است علائم آن را هم در نظر نگیرید. اما نکات مهمی هستند که باید آنها را جدی بگیرید. در ادامه این مقاله از فروشگاه دوچرخه آریا چرخ همراه ما باشید.
شایع‌ترین آسیب دیدگی‌ها در دوچرخه سواری و پیشگیری از آنها
علل متداول صدمات و آسیب‌دیدگی‌ها ناشی از وضعیت نادرست بدن در حین دوچرخه سواری و فعالیت بیش از حد آن است و تنها ۷ درصد از آسیب‌های بوجود آمده شامل برخورد با وسایل نقلیه دیگر است؛ بنابراین احتمال اینکه با افتادن از دوچرخه یا برخورد با جسم ثابت به خود آسیب برسانید، بسیار بیشتر است و این احتمال در کودکان بیشتر است.
انواع آسیب دیدگی‌ها
برخی از شایع‌ترین آسیب‌هایی که دوچرخه‌سواران را تهدید می‌کند، عبارتند از:
- کمردرد: درد پشت یک نقطه ضعف برای بسیاری از سوارکاران است؛ دوچرخه سواران اغلب عضلات پای خود را تقویت می‌کنند، اما همیشه قدرت بالاتنه برای حمایت و مقاومت در برابر نیروی وارده از پاها را ندارند که این باعث می‌شود کمر بیش از حد سخت کار کند و دچار اسپاسم و خستگی زودرس شود. برای پیشگیری یا درمان کمردرد، عادت کنید که پشت خود را صاف نگه دارید، چه ایستاده و چه سواره؛ این کار باعث کاهش درد و همچنین بهبود دوچرخه‌سواری می‌شود.
- زانو درد: زانو شایع‌ترین محل آسیب‌های ناشی از استفاده بیش از حد در دوچرخه سواری است و زمانی رخ می‌دهد که فرد بیش از حد یا با سرعت زیاد رکاب بزند. برای جلوگیری از آسیب‌های زانو باید به آرامی از طریق تمرین قدرت خود را افزایش دهید تا فشار روی زانوها به حداقل برسد و میزان تمرینات سخت یا کار در تپه کاهش یابد. همچنین رکاب زدن با دنده بالا برای مدت طولانی به مفاصل زانو فشار وارد می‌کند، بنابراین هر زمان که می‌توانید به دنده‌های پایین‌تر بروید. نکته دیگر اینکه ارتفاع زین را طوری تنظیم کنید که در انتهای یک دور کامل که پا در پایین‌ترین موقعیت روی پدال قرار می‌گیرد، زانو تقریبا صاف باشد.
- آسیب به سر: یکی از شایع‌ترین آسیب‌هایی که دوچرخه سواران متحمل می‌شوند، آسیب به سر است که می‌تواند هر چیزی از بریدگی روی گونه تا آسیب مغزی باشد. استفاده از کلاه ایمنی ممکن است خطر آسیب به سر را تا ۸۵ درصد کاهش دهد. با این حال اکثر کشورها هیچ قانونی برای استفاده از کلاه ایمنی در هنگام دوچرخه سواری ندارند. کلاه ایمنی به راحتی برای خرید در دسترس است و معمولاً هزینه کمی دارد؛ بنابراین سعی کنید همیشه از کلاه دوچرخه سواری استفاده کنید.
- درد یا بی‌حسی مچ دست و ساعد: اولین نشانه آسیب دست، گزگز یا بی‌حسی در کف دست یا انگشتان است. برای جلوگیری یا کاهش آسیب دست،
به نحوه گرفتن فرمان دقت کنید؛ گرفتن باید محکم و در عین حال آرام باشد و موقعیت دست خود را مرتباً تغییر دهید. همیشه به یاد داشته باشید که مچ دست خود را صاف نگه دارید و برای کاهش ارتعاش مچ، دستکش‌های بالشتکی یا نوار فرمان را امتحان کنید.
نکته حائز اهمیت اینکه دوچرخه سواران باید با آرنج‌های کمی خم شده حرکت کنند؛ چرا که آرنج‌های خم به هنگام برخورد با دست‌اندازهای جاده، مانند کمک فنر عمل می‌کنند. یک آسیب رایج دیگر در استفاده بیش از حد از مچ دست، سندرم تونل کارپال یا فشردگی عصب میانی دست است که با تغییر فشار متناوب از داخل به خارج از کف دست قابل پیشگیری است؛ علاوه بر این دستکش‌های پد دار و کشش مچ دست‌ها قبل از سواری کمک‌کننده خواهد بود.
- درد شانه و گردن: آسیب به شانه و گردن معمولاً در سواری‌های طولانی اتفاق می‌افتد و عمدتاً به دلیل قرار دادن وزن زیاد روی دست‌ها و سواری با آرنج‌های صاف ایجاد می‌شود که برای جلوگیری یا درمان درد شانه، بهترست آرنج‌ها را کمی خمیده نگه دارید تا از انتقال شوک جاده به بازوها و بالاتنه جلوگیری کند. همچنین اگر فرمان خیلی پایین باشد، دوچرخه سواران ممکن است مجبور شوند پشت خود را خم کنند و در نتیجه به گردن و پشت فشار وارد کنند. سفت شدن عضلات همسترینگ یا عضلات خم‌کننده ران نیز می‌تواند باعث قوس کمر دوچرخه سواران و در نتیجه کشش بیش از حد گردن شود؛ کشش منظم این عضلات باعث ایجاد انعطاف‌پذیری و حفظ فرم مناسب می‌شود. این نوع آسیب در دوچرخه سواری کوهستان بسیار رایج است، بنابراین هنگام خرید دوچرخه کوهستان بایستی بسیار دقت داشته باشید.
- مشکلات دستگاه ادراری تناسلی: یکی از شکایات رایج سوارکاران (آقایان) زمان زیادی را صرف سوارکاری می‌کنند، نوروپاتی پودندال، بی‌حسی و درد در ناحیه تناسلی یا رکتوم است که معمولاً به دلیل فشرده شدن و کاهش خون‌رسانی به ناحیه تناسلی ایجاد می‌شود. یک صندلی پهن‌تر یا با بالشتک، تغییر شیب صندلی یا استفاده از شورت دوچرخه سواری، همگی به کاهش فشار کمک می‌کنند.
- بی‌حس شدن انگشتان پا: بی‌حسی یا سوزش پا معمولاً به دلیل فشرده شدن اعصاب پا ایجاد می‌شود که به دلیل کفش‌های تنگ و باریک، فشار مداوم بر پاها به علت سربالایی رفتن بیش از حد و افزایش فشار عضلات به همراه کاهش شدید فشارخون ناشی از سندرم کمپارتمان باشد.
برای جلوگیری یا کاهش بی‌حسی انگشتان پا، کفش‌های خود یا گره‌های روی آن را تنظیم کنید؛ هنگام چسباندن پا به پدال‌ها اگر از گیره استفاده می‌کنید، مطمئن شوید که پاهایتان صاف باشد و در نهایت هرگونه درز، بند یا سگک نامنظم که ممکن است به پای شما فشار وارد کند را از کفش خود بردارید.
قوانین لازم برای جلوگیری از آسیب‌های ناشی از دوچرخه سواری
هنگام دوچرخه سواری قوانین جاده را رعایت کنید و دید خود را روی دوچرخه به حداکثر برسانید؛ رفتار مودبانه و پیروی از قوانین جاده ایمنی شما و دیگران را بهبود می‌بخشد. به خصوص به یاد داشته باشید که:
– قصد خود را برای چرخیدن با علامت دادن دست نشان دهید.
– هنگام گردش به راست، یک چرخش قلاب از سمت چپ جاده انجام دهید.
– حدود یک متر دورتر از خودروهای پارک شده سوار شوید.
– در ترافیک سنگین به صورت تک نفره رکاب بزنید؛ حتی اگر دوچرخه‌سواران مجاز باشند دو نفره در کنار هم رکاب بزنند.
– وقتی در مسیرهای که مردم در حال پیاده‌روی هستند سوار می‌شوید، از زنگ برای هشدار به آنها استفاده کنید.
– اگر خط دوچرخه در مسیری که در حال راندن هستید وجود دارد، باید همیشه از خط دوچرخه استفاده کنید.
– در آزادراه‌های شهری دوچرخه‌سواری نکنید؛ هرچند برخی از آزادراه‌های روستایی امکان دوچرخه‌سواری دارند، با این حال همیشه به علائم دقت کنید.
برخی پیشنهادات نیز برای پیشگیری از وقوع حوادث احتمالی تاثیر‌گذارند که عبارت‌اند از:
– لباس‌های رنگ روشن یا انعکاسی بپوشید؛ اگر لباس‌های تیره بر تن داشته باشید، دیدن شما برای رانندگان سخت‌تر است.
– برای دوچرخه سواری در هر شرایطی چراغ‌های جلو و عقب روی دوچرخه خود نصب کنید. چراغ سفید ثابت یا چشمک‌زن در جلو، نور قرمز ثابت یا چشمک‌زن و بازتابنده قرمز در عقب ضروری است؛ چراغ‌ها باید از ۲۰۰ متر و بازتابنده از ۵۰ متر قابل مشاهده باشند.
چه زمانی بهتر است به پزشک مراجعه کنیم؟
در قسمت‌های قبل با آسیب‌های احتمالی و دلایل آنها آشنا شدیم. این نکته را نیز مدنظر قرار دهید در نهایت هر آسیبی که با خونریزی، درد شدید، از دست دادن حس یا افزایش ضعف همراه باشد باید توسط پزشک معاینه شود. سایر دردهای ناشی از استفاده بیش از حد یا آسیب‌های خفیف را می‌توان با استراحت و مصرف مسکن‌هایی مانند ایبوپروفن یا استامینوفن برطرف کرد. تورم و درد را نیز می‌توان با یخ و گرما درمانی متناوب درمان کرد.
